Szkoła frankfurcka t.1 cz.2

[Chrzanić tam opis - skopiowałam go z jakiejś aukcji na Allegro. Przede wszystkim tom ten zawiera wprowadzenie autorstwa Jerzego Łozińskiego, które przybliża nie tylko fenomen Frankfurtczyków, ale również w ciekawy sposób odnosi się do wielu podstawowych problemów filozofii jako takiej]
Unikatowy, okryty już niemal patyną klasyki wybór tekstów najważniejszych przedstawicieli Frankfurckiego Instytutu Badań Społecznych. Wybór tym cenniejszy, że zawierający, w zdecydowanej większości, niepublikowane dotąd w polskim przekładzie pisma frankfurtczyków (wyjątkiem są tu dwa eseje Maxa Horkheimera, opublikowane w wyborze «Społeczna funkcja filozofii» i jeden z tekstów Leo Lowenthala, opublikowany niegdyś w antologii «W kręgu socjologii literatury»). Zresztą o ile frankfurtczycy cieszą się w Polsce niesłabnącym zainteresowaniem, o tyle wciąż przez wydawców traktowani są po macoszemu - o ile jeszcze pojawiają się na rodzimym rynku wydawniczym kolejne wydania pism Ericha Fromma, o tyle wydane przed laty pisma jego kolegów (by wspomnieć jedynie opus magnum Adorna i Horkheimera «Dialektykę oświecenia», Marcuse'iański «Rozum i rewolucję», czy wybór «Tez historiozoficznych» Waltera Benjamina), są niemal nieosiągalne. Nie wspominając o pismach Pollocka, Baumanna, Landsberga, czy Leo Lowenthala, którego wpływ na funkcjonowanie Szkoły Frankfurckiej trudno jest przecenić (pamiętajmy, że Adorno i Horkheimer dedykowali «Dialektykę oświecenia» właśnie Lowenthalowi), których pisma nigdy poza niniejszą antologią nie ukazały się w polskim przekładzie (jeśli nie liczyć dwóch krótkich esejów Lowenthala, opublikowanych we wspomnianym już zbiorze «W kręgu socjologii literatury»).